چند درس شیرین از کرونای پلید

ویروس منحوس کرونا اگرچه خطرات بی‌شماری برای جوامع انسانی دارد، اما از لحاظ روانشناسی و پیام‌های انسانی دارای ویژگی‌ها و درس‌های شیرینی است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
1ـ ویروس کرونا نشان داد در شرایط نامساوی، ملت ایران قوی‌تر از کشورهای غربی ظاهر شده است؛ کشورهایی که سال‌ها با هیبت و شمایل خودشان جهانیان را ترسانده‌اند، در مقابل این ویروس آزمون خوبی پس ندادند و نمرات خوبی دریافت نکردند، اما ملت ایران در این مسابقه بزرگ جلوتر از کشورهای مدرن و پیشرفته جهانی ظاهر شد.
2ـ ویروس کرونا همچنین نشان داد پیشرفت غرب آن‌گونه نبود که منورالفکرها برای ما در کتاب‌ها می‌نوشتند و در کلاس‌ها و نوشته‌ها از آن تعریف می‌کردند؛ وابستگی فکری آنها مانند نوشته‌ها، فیلم‌های سینمایی و تولیدات رسانه‌ای قوی هیچ تناسب و سنخیتی با وضعیت حقیقی آنها نداشت.
3ـ علاوه بر همه این موارد، ویروس کرونا به جهانیان نشان داد ملت ایران بهترین ملت جهان است و در شرایط تهدید و تحریم نه تنها فروشگاه‌ها و انبارها را غارت نکرد، بلکه هم‌درد با خانواده‌های آسیب‌دیدگان و دست در دست هم به دنبال کاهش آسیب‌های ناشی از این ویروس بودند؛ تولید ماسک، دستکش، توزیع محلول ضد عفونی‌کننده،‌ ضد عفونی تمام محله‌ها و خیابان‌ها، توزیع ارزاق معیشتی و... نشانه‌هایی از ملتی بزرگ است که توانایی مدیریت بحران‌ها را به گستردگی جغرافیایش و حتی فراتر از مرزهای آن را دارد؛ ملت ایران در این رزمایش خوش درخشید و چهره‌ای انسانی و مؤمنانه از خود به نمایش گذاشت.
4ـ یکی از پیام‌های مقابله با این ویروس، پیام تولید بازدارنگی در داخل کشور است؛ زیرا این تلاش ملت ایران جهانیان را بیدار خواهد کرد که نه تنها نمی‌توانند با تهدید با این کشور مقابله کنند، بلکه این کشور ظرفیت‌هایی دارد که می‌توانند تهدیدها و تحریم‌ها را هم به فرصت تبدیل نمایند.
5ـ این ویروس همچنین چهره برخی نیروی وابسته و خودکم‌بین را برای مردم عیان‌تر کرد؛ عده‌ای به گونه‌ای در تلاش بودند که ملت ایران را نیازمند داروها، کمک‌ها و تجهیزات غربی نشان بدهند؛ آنها کسانی هستند که همواره به دنبال بیشتر وابسته کردن ملت ایران به غرب بوده‌اند و با نشان دادن چهره‌ای مفلوک و عقب‌مانده از ملت ایران، تنها توانایی ملت را در تهیه «آبگوشت بزباش» و «واردات مدیر» از کشورهای بیگانه می‌دانند.
انسان وقتی این حد از انتظارات پایین از ملت و این حد از عقب‌ماندگی را بین مسئولان می‌بیند، شگفت‌زده می‌شود و می‌پرسد پس چگونه این کشور به قدرت ساخت، پرتاب، راهبری و کنترل ماهواره‌ای در فضا دست یافته است؟ به همین مناسبت است که رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیری که به صورت تصویری با کارگران داشتند، فرمودند: «یک عده‌ای دائم دارند مثل زمزمه‌های خطرناک و مضر به گوش مردم می‌خوانند که فایده‌ای ندارد، نمی‌توانیم، امکان ندارد؛ در حالی که امکان دارد، ما خیلی کارهای بزرگ را می‌توانیم انجام بدهیم. ما وقتی می‌توانیم یک ماهواره‌‌بر با این کیفیت درست کنیم که بتواند با این سرعت، یعنی ۷۵۰۰ متر بر ثانیه حرکت بکند‌ـ یعنی در یک ثانیه هفت‌ونیم کیلومتر‌ـ وقتی می‌توانیم ماهواره‌ خودمان را در مدار مورد نظرمان قرار بدهیم، پس باید بتوانیم خیلی از کارهای دیگر را هم انجام بدهیم.»
این جملات رهبر معظم انقلاب نشان می‌دهد کارگر ایرانی قبل از اینکه نیازمند تجهیزات و واردات باشد، نیازمند روحیه و امید است؛ زیرا امید اولین عنصرِ بخش تولید است و برای آینده نیاز به نیروها و مسئولانی داریم که برق امید در چشمان آنها بدرخشد و به فکر هیچ‌گونه وابستگی به غرب و شرق نباشند.
در کشور زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های خوبی برای پیشرفت وجود دارد؛ اما کشور ما به یک جهش نیاز دارد که البته جهش رابطه خوبی با وابستگی، چه در فکر و چه در فعل، ندارد و برای آن لازم است که بند وابستگی را باز کنیم و آن موقع جهش در همه بخش‌های تولیدی اتفاق خواهد افتاد.
نکته پایانی اینکه، مقابله با کرونا نشان داد کشور ما داری یک سرمایه اجتماعی گسترده، قابل اتکا و غیر وابسته است و با کاهش انتظار مدیران از غرب می‌تواند با یک جهش در تولید به پیشرفت‌های بزرگی نائل آید.